ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

 Το New Horizons   διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ  που εκτοξεύθηκε για να μελετήσει τον  πλανήτη ΠΛΟΥΤΩΝΑ, τους δορυφόρους του  και την συνέχεια θα προχωρούσε στην Ζώνη του Καιπερ,επέτρεψε στην ανθρωπότητα να δει τις πρώτες εικόνες από τον μυστηριώδη νάνο πλανήτη που ανακαλύφθηκε το 1930

Αναπτύχθηκε ως τμήμα του προγράμματος New Frontiers «Νέα Σύνορα» και εγκρίθηκε το 2001, μετά την ακύρωση των αποστολών Pluto Fast Flyby και Pluto Kuiper Express.
Μετά από αρκετές καθυστερήσεις, η αποστολή εκτοξεύθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2006 από το ακρωτήριο Κανάβερα . Εκτοξεύθηκε σε τροχιά διαφυγής από το Ηλιακό Σύστημα με ταχύτητα 16.26 km/s (58.536 km/h) σε σχέση με τη Γη, τη μεγαλύτερη ταχύτητα που έχει επιτύχει ποτέ ανθρώπινη κατασκευή.

Το Νέοι Ορίζοντες έφτασε στον Πλούτωνα στις 14 Ιουλίου 2015.

Στην πορεία του για τον Πλούτωνα πέρασε από τον Δία, τον οποίο πλησίασε στα 2,3 εκατομμύρια χιλιόμετρα στις 28 Φεβρουαρίου 2007. Το πέρασμα από το Δία έδωσε στο διαστημόπλοιο  βαρυτική βοήθεια, αυξάνοντας την ταχύτητα του διαστημόπλοιου κατά 14.000 km/h.

Εδωσε όμως και την ευκαιρία στο «Νέοι Ορίζοντες» να συλλέξει  κάποια δεδομένα για την ατμόσφαιρα, τους δορυφόρους και την μαγνητόσφαιρα του Δία. Μετά τον Δία, συνέχισε τη διαδρομή της προς τον Πλούτωνα, την οποία πέρασε σε μεγάλο ποσοστό σε κατάσταση «χειμερίας νάρκης».

Στις 25 Αυγούστου 2014 το Νέοι Ορίζοντες διέσχισε την τροχιά του πλανήτη Ποσειδώνα. Το πέρασμα αυτό πραγματοποιήθηκε κατά την 25η επέτειο από την ιστορική προσέγγιση της διαστημικής συσκευής Voyager 2 στον πλανήτη Ποσειδώνα, στις 25 Αυγούστου 1989.

6 Δεκεμβρίου το 2014, οι διαχειριστές της αποστολής, στο διάσημο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, έλαβαν το μήνυμα ότι το σκάφος ξύπνησε από τον «λήθαργό» του, όπως άλλωστε ήταν προγραμματισμένο.

Το σήμα του ξυπνήματος του New Horizons ταξίδεψε με την ταχύτητα του φωτός για να φτάσει στη Γη μετά από τέσσερεις ώρες και 26 λεπτά. Το New Horizons ξύπνησε 4,66 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά από τη Γη και 162 εκατ. χιλιόμετρα από τον Πλούτωνα.

Το διαστημόπλοιο έφθασε στο πιο κοντινό σημείο του Πλουτωνα  τις 14 Ιουλίου 2015, σε απόσταση 12.470 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του Πλούτωνα^[2] και 13.658 χιλιόμετρα από το κέντρο του.

Μετά από εννέα χρόνια και 4,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος New Horizons  έφτασε στον πιο απομακρυσμένο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, τον Πλούτωνα.
καθαρές εικόνες του πλανήτη-νάνου και των πέντε φεγγαριών του, όλα τους με ονόματα που συνδέονται με τον Κάτω Κόσμο: Χάροντας, Νύκτα, Ύδρα, Κέρβερος και Στυξ.

Προκαλώντας μεγάλη έκπληξη στους επιστήμονες, οι κάμερες των «Νέων Οριζόντων» φωτογράφισαν στον ισημερινό του Πλούτωνα μια νεαρή οροσειρά από βουνά ύψους μέχρι 3.500 μέτρων. Η οροσειρά φαίνεται να σχηματίστηκε μόλις πριν από εκατό εκατομμύρια χρόνια (ελάχιστος χρόνος μπροστά στα 4.560 εκατομμύρια χρόνια της ηλικίας του ηλιακού συστήματος) και ίσως βρίσκεται ακόμα σε φάση ανάπτυξης.

Τα βουνά αποτελούνται πιθανώς από το πιο διαδεδομένο «πέτρωμα» του Πλούτωνα: τον πάγο νερού. Αν και ο πάγος μεθανίου και αζώτου καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του νάνου πλανήτη, αυτά τα υλικά δεν είναι αρκετά ισχυρά για να οικοδομήσουν βουνά. Χρειάζεται ένα πιο σκληρό υλικό, πιθανότατα πάγος νερού, για να σχηματιστούν οι κορυφές. Στις θερμοκρασίες που επικρατούν στον Πλούτωνα, ο πάγος νερού συμπεριφέρεται σαν την πέτρα.

Κάτω από την πιο χαρακτηριστική περιοχή του Πλούτωνα, η οποία έχει σχήμα καρδιάς, είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ένας κρύος μισολιωμένος ωκεανός παγωμένου νερού, μεγάλος όσο όλες μαζί οι θάλασσες της Γης.

Το ημερονύκτιό του έχει διάρκεια 6 ημέρες και 9 ώρες της Γης, αλλά οι μακρές ημέρες του φωτίζονται μόνο με λυκόφως.

Απίστευτες λεπτομέρειες κατέγραψε η κάμερα του σκάφους και στην επιφάνεια του Χάροντα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Πλούτωνα. Εμφανίζει χαρακτηριστικά θραύσης του φλοιού και λίγους κρατήρες από μετεωρίτες, πράγμα που δείχνει γεωλογική δραστηριότητα. Στο βόρειο μέρος υπάρχει μια εκτεταμένη αινιγματική σκουρόχρωμη περιοχή και πάνω δεξιά ίσα που διακρίνεται μεγάλο φαράγγι βάθους μεγαλύτερου των 9 χιλιομέτρων ένας δακτύλιος που ξεκινά στην τροχιά του Πλούτωνα και εκτείνεται πολύ πιο έξω, φιλοξενεί πολλά ακόμα τέτοια σώματα, αποτελούμενα κυρίως από πάγους και βράχια.

Ο Χάροντας ανακαλύφθηκε 1978,οι δύο εξωτερικοί δορυφόροι ανακαλύφθηκαν ταυτόχρονα στις 15 Μαΐου 2005 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Αφού επιβεβαιώθηκαν οι τροχιές τους, τους δόθηκαν τα ονόματα Ύδρα  και Νύχτα. ). Ο Κέρβερος  ανακαλύφθηκε το 2011 ενώ η Στύγα  το 2012.Ο Κέρβερος έχει δύο διακριτούς λοβούς – πιθανότατα λόγω σύγκρουσης δύο παγωμένων αντικειμένων, δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Ο μικρότερος λοβός έχει διάμετρο πέντε χιλιόμετρα και ο μεγαλύτερος οχτώ.