…..Στην καρδιά της Γαίας που βρίσκεται στην ΕλλάδαΣτον ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ
«Ο Ερμής αγαπούσε με την χαρακτηριστική του ειρωνεία τους ανθρώπους και ο Ζευς φαινόταν μερικές φορές τρυφερός μαζί τους η Αθηνά ήταν συνέχεια με τους ήρωες της συνένοχη, ο Απόλλων φαινόταν να τους κοιτάζει αδυσώπητα.
Οι Έλληνες έμαθαν να βλέπουν τον εαυτό τους μέσα από τα μάτια του Απόλλωνα και να αισθάνονται το ίδιο αδυσώπητοι. Δεν υπήρχε άσκηση πιο γόνιμη διαυγής και παιδευτική αφού μονάχα εκείνος που γνωρίζει την τέχνη των ορίων μαθαίνει και να την υπερβαίνει. Οι συνέπειες αυτής της θεϊκής θέσης «χωρίς οίκτο» υπήρξαν εξαιρετικές!
Γιατί μαθαίνει κανείς να στηρίζεται στον εαυτό του, να τον ενεργοποιεί
μη αναζητώντας προστάτες και σωτήρες άνωθεν!»
Από το βιβλίο του Π. Τσιτάτι, «Η πολύχρωμη σκέψη του Οδυσσέα»
Η Χρυσομαλλούσα Συνείδηση και Οι Περιπέτειες του Φωτός
Από τον Τιτάνα Υπερίωνα στο γιο του τον Ήλιο, η ηλικία του οποίου εκτιμάται στα 5 δισεκατομμύρια και στον εγγονό Φαέθωντα μέχρι τον υπερβόρειο Απόλλωνα, άμα την εμφάνισή του στο νέο είδος των ανθρωπίδων, το homo sapiens επί της κυβέρνησης του αυτοσύσστατου Νοός του Διός.
Οι homo sapiens της Γαίας άρχισαν να μετρούν τον χρόνο και την ηλικία με το ταξίδι του φωτός, την περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο.
Αυτό σημαίνει ηλικία, πόσες φορές κάνει κάποιος τον κύκλο γύρω από το κέντρο του φωτός με απουσία ή όχι της συνείδησης.
Τι είναι φως και τι δεν είναι;
Το φως είναι χρόνος, είναι μέτρηση χρόνου. Όταν δεν υπάρχει φως στην μεγάλη Νύκτα, δεν υπάρχει χρόνος.
Το φως είναι η αρνητική εξίσωση του σκότους ή το σκοτάδι είναι ο μεγάλος ύπνος της ασυνειδησίας, ο θάνατος της συνείδησης;
Μετά το πέρας της Δύσης, το φως βυθίζεται σε εσωτερικό πυρ και γίνεται αόρατο. Αυτό στην Δύση Εσπερία το λέμε Εσπερινό. Όταν ανέρχεται με τη ροδοδάκτυλη αυγούλα, στην Ανατολή το λέμε Αυγερινό.
Ο θάνατος η απουσία φωτός, μέγα μυστήριο αλλά και η ζωή η παρουσία φωτός ακόμη μεγαλύτερη.
Οι περιπέτειες του φωτός είναι οι περιπέτειες της συνείδησης με στόχο και προορισμό την ολότητά σε ένα ενσυνείδητο Εαυτό.
Είναι αγών, είναι πρόκληση αλλά είναι και δημιουργία και γιορτή του συνειδέναι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ότι πεθαίνουν κάποτε, είναι ότι δεν έχουν ζήσει ποτέ γιατί ποτέ δεν υπήρξαν ενσυνείδητοι. Αυτός είναι και ο χειρότερος θάνατος.
Ποιος είναι ο Απόλλωνας;
Ο Απόλλων είναι το φως της συνείδησης και στο ανθρώπινο σώμα είναι και το σημείο συναρμολόγησης της αντίληψης στο ανθρώπινο κουκούλι αυγό, ανήκει στο ζώδιο του Λέοντα πολικότητα με τον Υδροχόο της Άρτεμης . Είναι οι κάθετες και οριζόντιες μετακινήσεις, χωρίς οίκτο, του σημείου της αντίληψης στο κουκούλι της Γαίας.
Γεωγραφικά είναι η Ελλάδα, όλα ξεκινάνε και τελειώνουν εδώ στην Ελλάδα που είναι η καρδιά του κόσμου και ο ομφαλός το κέντρο του κόσμου εκεί που συναντήθηκαν οι δύο αετοί που πέταξαν από Δύση και Ανατολή και όχι ο δικέφαλος αετός της Λεμουρίας που νοσταλγούν μερικοί, γιατί έχουμε περάσει στην μετατλαντική εποχή του homo sapiens ανεπιστρεπτί.
Από τους άθλους του Ηρακλή είναι το Λιοντάρι της Νεμέας και από τους Σταθμούς του Οδυσσέα είναι τα Νησί του Ήλιου εκεί που οι ατάσθαλοι σύντροφοι του, τρώνε όλα τα βόδια πειναλέοι και υπερφίαλοι και αμετροεπείς.
Τι σημαίνει να ακούς την καρδιά σου και να βαδίζεις ένα μονοπάτι με καρδιά;
Σημαίνει πολύ απλά, αυτό, να είσαι κοντά με τον εσωτερικό εαυτό,
να είσαι σε αρμονία με τον εαυτό σου, να τον γνωρίζεις και να μη γίνεσαι ποτέ ξένος με αυτόν ζώντας μια ξένη φορτική ζωή μέσα στις πολύβουες φασαρίες του κόσμου και του Matrix .
Η Λεωφόρος των Λεόντων δεν είναι από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους, είναι όμως Λεωφόρος της Συνείδησης της Αυτοσυνείδησης της Αντίληψης και της Υ επιλογής.
Όσοι την έχουν διασχίσει και την περπατήσει δεν έχουνε μετανιώσει ποτέ για αυτές.
Η επιστροφή του Φωτός!
Ήχοι Φωτός
Από την στιγμή της μεγάλης έκρηξης μέχρι τη γέννηση του Απόλλωνος
Όραση σημαίνει φως. Φως σημαίνει συνείδηση, είναι το ταξίδι του Φωτός το ταξίδι της Συνείδησης
Απόλλων σημαίνει αυτοσυνείδηση, για αυτό ο Θεός μιλάει για την αυτογνωσία στον ναό του.
Όταν η συνείδηση παρατηρεί τον εαυτό της σε αυτοπαρατήρηση γεννιέται ο Θεός του Φωτός στην φανερή Δήλο μαζί με την αδερφή του την Άρτεμη.
Δύσκολα γεννιέται, καμία στεριά δεν τον δέχεται γιατί η αυτοσυνείδηση και αυτογνωσία είναι μία δύσκολη υπόθεση, απαιτεί υπευθυνότητα μέτρο αυτοπειθαρχία και αυτογνωσία. Ποιος τα αντέχει όλα αυτά;
Το φως της ημέρας είναι η όραση της δεξιάς πλευράς, ο λόγος λογική ο ήχος η φωνή, τα φωνήεντα το αλφάβητο.
Το φως της νύχτας της Σελήνης Αρτέμιδος και των αστεριών είναι ο ήχος της σιωπής η αυτοπαρατήρηση και ο διαλογισμός.
Όταν κλείνεις τα δύο μάτια του σπηλαίου κρανίου της κεφαλής βλέπεις τα γεγονότα προσωπικά ή συλλογικά με αντικειμενική ματιά αποστασιοποιημένα.
Βλέπεις μέσα στο σκοτάδι, στον χρόνο μπρος και πίσω.
Κάπου εκεί σε αυτό το σπήλαιο, παγίδευσε και ο Ηρακλής το λιοντάρι και το έπνιξε με τα δύο του τα χέρια. Έπνιξε τον άπληστο εγωισμό και κράτησε τη ζωτική δύναμη για να συνεχίζει στην ορθολογική εποχή.
Ο Απόλλων είναι αδελφός με τον Ερμή. Ο Ερμής έφτιαξε τη λύρα και του την χάρισε παίρνοντας το ραβδί. Όταν αγκαλιάστηκαν τα δύο αδέλφια δύο κόσμοι ενώθηκαν, η Συνείδηση που έγινε Αυτοσυνείδηση και ο Λόγος πού έγινε η Λογική Φωνήεντα, Γλώσσα η Ελληνική και Φωτεινή Φωνή.
Ας ακούσουμε τη Φωνή του Φωτός για να βλέπουμε μέρα νύχτα βράδυ πρωί καλά και καθαρά σε όραση διαυγή.
Πόσες φορές γυρίσατε γύρω απο τον Ηλιο;;;;;;
Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα, μήτε μεθύοντα.
– Το καλύτερο είναι από τη ζωή να αποχωρήσεις όπως από ένα συμπόσιο: ούτε διψασμένος ούτε μεθυσμένος. Αριστοτέλης
ΚΛΕΙΩ 