ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2015
Μόνο αν κάποιος αγαπά τη γή αυτή με ακατανίκητο πάθος, μόνο τότε μπορεί να γλιτώσει από την θλίψη του.
Ενας πολεμιστής είναι πάντα χαρούμενος,γιατί η αγάπη του είναι αμετάβλητη και η αγαπημένη του γή,τον αγκαλιάζει και του προσφέρει ασύλληπτα δώρα.
Η θλίψη ανήκει μόνο σε αυτούς που την μισούν παρόλο που δίνει καταφύγιο στην ύπαρξη τους.
Αυτό το αγαπημένο ον ,που είναι ζωντανό μέχρι τα έσχατά του όρια και κατανοεί κάθε αίσθημα, με μαλάκωσε με γιάτρεψε από τους πόνους και τέλος όταν πια κατάλαβα βαθιά την αγάπη μου γι΄αυτό ,με δίδαξε την ελευθερία.
Ακουσε το γαύγισμα αυτού του σκύλου που σέρνει την αλυσίδα του. Είναι το πιο θλιμμένο πράγμα που μπορείς να ακούσεις.
Αυτό το γαύγισμα και η μοναξιά που δημιουργεί ,μιλάει για τα αισθήματα των ανθρώπων, που η ζωή τους είναι σαν Κυριακή απόγευμα, όχι πάντα άθλιο αλλά ζεστό ,ανόητο και άβολο.
Το αντίδοτο για αυτά τα συναισθήματα είναι αυτό το χώμα.
Είσαι πιο μόνος από ποτέ γιατί χωρίς την αταλάντευτη αγάπη γι΄αυτό το όν που σου προσφέρει καταφύγιο ,το να είσαι μόνος θα πεί ότι είσαι έρημος.
Μόνο η αγάπη γι΄αυτό το λαμπρό όν μπορεί να δώσει την ελευθερία στο πνεύμα του πολεμιστή.
Και η ελευθερία είναι χαρά, αποτελεσματικότητα και ξεγνοιασιά, όποιες αναποδιές και να τύχουν.
Αυτό είναι το στερνό μάθημα. Το αφήνουμε πάντα για την τελευταία στιγμή, για την στιγμή της υπέρτατης ερημιάς, όταν ο άνθρωπος αντικρύζει τον θάνατό του και την μοναξιά του. Μόνο τότε αποκτά νόημα.
-Το σούρουπο είναι η χαραμάδα ανάμεσα στους κόσμους. Αυτή είναι η πόρτα. Πέρα από αυτή υπάρχει η άβυσσος και πέρα από αυτήν το άγνωστο.
(από του ήχους της ερήμου Σονόρα)
ΚΛΕΙΩ 