ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ

ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΜΑΧΗΤΗΣ Henri Decaisne ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ- ΧΑΡΑΤΣΩΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΧΑΡΑΤΖΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑΝΗ Η άγρια φορολογία των Τούρκων. Οι Οθωμανοί φορολογούσαν ακόμη και το μήκος των μαλλιών και οι αγωνιστές έπαιρναν τα βουνά για να μην «πληρώνουν τα μαλλιά της κεφαλής τους» Οι γενναίοι οπλαρχηγοί της επανάστασης, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης, λέγεται ότι έχουν μακριά μαλλιά, ως ένδειξη περιφρόνησης προς τον Οθωμανό δυνάστη, του οποίου αμφισβητούσαν ευθέως την εξουσία. Αρχικά οι Τούρκοι εισέπραταν τον κεφαλικό φόρο αδιακρίτως, αργότερα όμως διαίρεσαν τους Έλληνες σε τρεις τάξεις, και το χαράτσι ανάλογα σε τρεις βαθμούς

η πρώτη τάξη πλήρωνε τέσσερα φλουριά κατά κεφαλή
η δεύτερη δύο
και η τρίτη τάξη πλήρωνε ένα φλουρί κατά άτομο.

Αναλόγως το χαράτσι του πρώτου βαθμού επιβαλόταν στους έμπορους και τους πλούσιους, και ονομάζονταν αλάς.
Το χαράτσι του δεύτερου βαθμού το πλήρωναν οι βιομήχανοι και οι τεχνήτες, και λεγότανε ιφσάτ.
Το χαράτσι τρίτου βαθμού ήταν για τους γεωργούς και τους πτωχούς και λεγότανε εδνά.

Ο τρόπος είσπραξής του ήταν ο εξής: κάθε χρόνο η Υψηλή Πύλη πούλαγε τα δικαιώματα είσπραξης των φόρων σε ισχυρούς και πλούσιους Τούρκους. Αυτοί τον μεταπουλούσαν κερδοσκοπικά σε εκμισθωτές φόρων οι οποίοι αναλάμβαναν να εισπράξουν τον φόρο από τους μη μουσουλμάνους υπηκόους. Ο πλούσιος Τούρκος λεγόταν χαρατζίμπασης, οι δε εισπράκτορες λεγόντουσαν χαρατζίδες’. Οι χαρατζίδες περιόδευαν τις πόλεις και τα χωριά με στρατιωτική συνοδεία και εισέπρατταν ποσά μεγαλύτερα από αυτά που έπρεπε να αποδώσουν στον χαρατζίμπαση, συχνά χρησιμοποιώντας βάρβαρα μέσα. Τη διαφορά την καρπώνονταν για προσωπικό τους όφελος. «Βαρλίκι» σήμερα λέγεται φόρος ακίνητης περιουσίας.Ο νόμος που εφάρμοσαν για να αρπάξουν τις ελληνικές ιδιοκτησίες και τις επιχειρήσεις των Ελλήνων Κωνσταντινουπολιτών λεγόταν «βαρλίκ βεργκισί» «φόρος ακίνητης περιουσίας»!!! Τρεις βασικούς φόρους πλήρωναν επί Τουρκοκρατίας οι ραγιάδες: τον ΚΕΦΑΛΙΚΟ ΦΟΡΟ ,διαβαθμιζόμενος από 1 έως 4 φλουριά ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των ραγιάδων, ήταν φόρος κυρίως ατιμωτικός, αφού ο κάθε ραγιάς, για να μπορεί «να φέρει την κεφαλήν επί των ώμων του και να λατρεύει τον Θεόν του», έπρεπε να τον πληρώνει κάθε χρόνο και να εφοδιάζεται με τη σχετική βεβαίωση για να κυκλοφορεί χωρίς τον κίνδυνο αποκεφαλισμού τον ΦΟΡΟ ΤΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ , ο δεύτερος οικονομικά δυσβάσταχτος φόρος επί Τουρκοκρατίας ήταν ο λεγόμενος φόρος της δεκάτης (10%). Για την ακρίβεια ο φόρος αυτός για τους ραγιάδες ήταν 13% και όχι 10% και επιβαλλόταν επί της αγροτικής κυρίως παραγωγής, αλλά επεκτεινόταν και σε όλους τους κλάδους βιοτεχνικής δραστηριότητας. και ΤΟΝ ΦΟΡΟ ΑΙΜΑΤΟΣ (ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ).Οι Τούρκοι στρατολογούσαν προικισμένα Ελληνόπουλα, τα εξισλάμιζαν. Σήμερα γίνεται πιο καλυμμένα και πιο «ανθρώπινα» , τα παιδιά της Ελλάδος φεύγουν έξω και ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Η τρόικα και ελληνικές κυβερνήσεις ξέθαψαν όλα αυτά τα χαράτσια των Τούρκων Οθωμανών για να μας τα επιβάλλουν, φόρους πέρα από κάθε λογική (ΕΝ.Φ.Ι.Α, εισφορές αλληλεγγύης, περαιώσεις, φόρος πολυτελείας, τέλη κυκλοφορίας, Τ.Α.Π., Φ.Α.Π., τέλη εκπομπών ρύπων, υπηρεσιών Κ.Ω., Φ.Π.Α., διόδια και άλλα πολλά. Τελειώνοντας θα ήθελα να δανειστώ τους στίχους από το τραγούδι του Παπάζογλου «ΥΔΡΟΧΟΟΣ» στον ομώνυμο δίσκο του » ΧΑΡΑΤΣΙ» , » ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ»